Ik associeer Campari altijd een beetje met de jaren tachtig. En dat heeft alles te maken met hun advertising in die periode. Lang voor ik het drankje mocht proeven, was ik al gefascineerd door één van hun bekendste spots. Typisch een product van de yuppiedagen: kingsize epauletten, zware make-up, ostentatieve saxofoon en gretig geëtaleerde glamour. Het Italiaanse merk huurde de Amerikaanse actrice Kelly LeBrock in om hun toenmalige catchphrase “Campari is Fantasy” sensueel over de lippen te laten glijden. Campari trok vanaf dat moment duidelijk de glamourkaart, een heel verschil met hun spots uit de jaren zestig en zeventig.
Maar goed, het drankje zelf dan. Ik ben niet zo’n fan van cocktails met fruitsap, maar het bitterzoete Campari Orange kan me wel bekoren. Wout Bru laat zien hoe je de perfecte mix serveert.
M’n Campari-inspiratie reikte niet veel verder dan dit, tot ik bij Cupcakes & Cashmere las dat er ook zoiets bestaat als een granité van Campari en pompelmoes. Meteen had ik het ideale dessert ontdekt. In een menu zijn nagerechten vaak van het goede te veel: té romig, té veel suiker, té zwaar. Maar niets van dit alles bij een granité. Ok, het is in zekere mate een rompslomp (om het half uur moet je de diepvries induiken om wat in het goedje te prakken met een vork), maar het levert wel een licht en verfrissend dessert op, met de bitterzoete alcohol als speciale smaaktoets. Hier vind je trouwens een Nederlandse versie van het recept.
0 reacties op “Bitterzoete eighties nostalgie”