Oesterverkenning in Normandië

Oesters zijn een typische nieuwjaarsdelicatesse, maar waarom zou je ze maar één keer per jaar op tafel zetten? Goedkoop zijn ze niet, maar da’s begrijpelijk als je het harde werk ziet dat erachter schuil gaat. Onlangs mocht ik het zelf gaan bekijken in Normandië, één van dé “oesterstreken” bij uitstek.

We zijn hier in Blainville-sur-Mer. Onze gids Maxim Godefroy heeft de passende looks van een zeebonk. Hij vertelt geanimeerd en gepassioneerd over het vak van oesters kweken. Maxim is geboren en getogen in het vak en volgt z’n vader in die passie.

Gek oesterweetje: Het geslacht van een oester wisselt naarlijks: ze zijn een jaar vrouwelijk, een jaar mannelijk, een jaar vrouwelijk, enz…

Zelfs als je niet van oesters houdt, zijn de parken prachtig om te zien. De lange rijen tafels met grote zakken vol oesters; het ietwat desolate landschap eromheen, de zon en wolken die spelen met reflecties: het heeft iets magisch en rustgevends.

Neem wel een dikke jas en sjaal mee, want het is er erg winderig. Deze boom kan erover meespreken.

Gelukkig ben ik vestimentair voorzien. Alhoewel: een stel gummilaarsjes in plaats van sneakers was handig geweest…

Werken op een oesterpark is hard labeur. Het sleuren met zware zakken door weer en wind is duidelijk niet voor doetjes.

Het werk gaat verder in het atelier. Hier worden de oesters gesorteerd, gewogen en verpakt.

Ondertussen staat er een kratje klaar voor ons. We mogen proeven!

Tip: Open de oesters 30 tot 40 minuten voor consumptie. Gooi het eerste vocht weg. Bij een verse oester zal er zich weer vocht vormen dat helderder is dan het eerste.

Wat drink je erbij? Champagne kan uiteraard, maar ook een droog wit wijntje gaat er voortreffelijk bij. Zoals deze muscadet.

Ziet dit er niet heerlijk uit? Oesters kan je natuurlijk gratineren of anders bewerken. Lekker hoor, maar dan smaak je niet veel meer van het pure product. Ik verkies ze naturel. À la limite mag er nog wat peper en citroensap op.

We brengen ook nog een bezoek aan een andere producent, die van de Krystale-oesters; een alom bejubelde delicatesse die je misschien herkent van de bleke verpakkingen.

Nog een tip voor de liefhebbers en wie weet, de de niet-liefhebbers: Bij deze producent worden ook de gloednieuwe tapas-oesters gekweekt.

Je ziet een duidelijk verschil met de andere oesters: de tapasoesters hebben minder weekvlees, want ze worden bewust kleiner gekweekt. Dat maakt ze minder langwerpig, maar wel dikker. Je hebt er dus meer beet op, waardoor ik de structuur zou vergelijken met die van coquilles. Dus: als je geen fan bent van oesters omwille van het weke vruchtvlees, is dit misschien wél iets voor jou?

De tapasoesters worden exclusief voor Carrefour gekweekt en worden verkocht onder het Krystale-label.

Op het einde van het reisje krijgen we een kistje gewone Krystale oesters mee. Nou ja, gewoon, het blijft natuurlijk een heerlijke fijnproeverij! Daar kwam dus een gezellig oesteravondje bij mijn ouders van. Belangrijkste uitdaging: ze heelhuids open krijgen. Toen ik jaren geleden voor het eerst een oester at, is me dat slecht bekomen. De persoon die ze opengemaakt had, trakteerde me ook op een boel schilfers van de schelp. In Normandië openen de kenners ze in “1, 2 huppakee”, maar zo geroutineerd zijn mijn ouders en ik niet. Dus halen we er dit filmpje van VTM Koken bij: Deze chef legt het heel goed uit. Gelukkig zit er ook een oestermesje in de verpakking, want dat maakt het toch een stuk gemakkelijker.

En zo komt er ook thuis nog een smakelijke afsluiter aan de trip naar Normandië. Ik was er voor het eerst, maar het is een streek die ik zeker nog gedetailleerder zou willen verkennen. De pure producten smaken trouwens nog lekkerder als je weet welke passie en toewijding erachter zit. Een dikke merci aan persbureau Walkie Talkie en Carrefour dat ik mee op verkenning mocht!

N.B. De kiekjes zijn van mij. De credits van foto’s 3, 4, 6, 12, 19 en 21 zijn voor © Imaginyou/E.Charneux.